Boulevard beleeft tweede Corona-editie: ‘Het is een festival organiseren, midden in een natuurramp. Niets is business as usual’

Cultureel Persbureau

Theaterfestival Boulevard gaat deze zomer, net als vorig jaar, door. Alles is aangepast aan ‘corona’: veilig op anderhalve meter, geplaceerd, met registratie voor de horeca, maar wel nog gewoon een stuk of honderd voorstellingen. In deze podcast spreek ik met Nina Aalders en Tessa Smeulers, verantwoordelijk voor de programmering van Boulevard. Zij bleven aan het roer, nadat de geliefde en gevierde festivaldirecteur Viktorien van Hulst dit jaar vertrok omdat ze een baan kreeg als directeur van het Fonds Podiumkunsten.

Nina: ‘Als iemand die zo belangrijk is geweest voor het festival weggaat, voel je van alles, maar we hebben ook geleerd hoe stevig het festival inmiddels staat, ook in zo’n storm als nu.’

Perfect Storm

En het was een ‘perfect storm, kunnen we zeggen. Het kwam van alle kanten. Niet alleen de directeur is weg, maar ook het festivalhart verdween. En Corona duurt alweer anderhalf jaar.

Tessa: ‘Onze vaste ontwerper, Teun Mosk, heeft met ons meegedacht over hoe we ons het beste tot onze nieuwe plek, in het Zuiderpark, kunnen verhouden. Dat het uitnodigend is en dat we de natuur waarin we staan niet ontkennen. Dat is gelukt. Het ziet er waanzinnig uit.’

Alles moet op anderhalve meter. Dus geen bustours met die leuke Frits, maar alles op de fiets. In de zalen geen volle rijen, maar zitjes. Kan het reguliere theater nog wat van jullie leren?

Nina: ‘We zijn een festival. We moeten onszelf elk jaar opnieuw uitvinden. Om nu net als in de schouwburg stoelen leeg te laten vallen voelde voor ons als business as usual. We vonden het namelijk niet usual wat we dit jaar voor onze kiezen hebben gehad. We hebben ook te maken met makers die voor bepaalde locaties maken. Het is een balanceeroefening tussen verschillende belangen, maar dit jaar was het extra zo. We komen elke week nieuwe uitdagingen tegen.’

Tessa: ‘Het is een festival organiseren, midden in een natuurramp. Niets is business as usual. Datt harde werken heeft ook een beloning nodig. Dat we door kunnen gaan, is zo bijzonder. We staan bij de opening allemaal een potje te grienen.’

Bondgenoten

Hoe gaat dat eigenlijk, een festival programmeren tijdens lockdowns en quarantaine?

Nina: ‘We wisten aan het begin van het jaar nog niet wat we konden. We konden ook niet gaan kijken, en hebben vooral veel gesprekken gehad. Soms moesten we dan alsnog cancelen. Er waren ook repetities in Duitsland gepland, die we moesten stoppen. Dat ging niet over kleine zalen, maar ook over de grote producties. We hebben risico’s genomen, waarvan het niet voorstelbaar is dat ze gelukt zijn, zoals Joseph Toonga, die uit Engeland komt. Maar tegelijk is de grote productie van Artemis afgelast omdat die in Duitsland repeteerde.’

Tessa: ‘Makers waren ook huiverig om voorstellingen te bedenken voor grote aantallen toeschouwers. We hebben veel mensen het vertrouwen moeten geven in lange gesprekken.’

Nina: ‘Je raakt er een beetje aan gewend dat je het echt niet weet, dit jaar.’

Tessa: ‘Alleen dankzij je bondgenoten kun je in deze tijden overeind blijven.’

Hoe het dan toch allemaal gelukt is: luister naar deze podcast. En ga gewoon kijken in Den Bosch. Het kan. Het is veilig. Het is de moeite waard.

--- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/cultuurpers/message