30. Records

Alfred in Chili

We gaan weer aan een heet weekje beginnen in Santiago, waarbij de temperatuur hard richting de 40 graden gaat. Sowieso is Chili een land van extremen. Ik noem er een paar. Gisteren moest ik om drie uur 's middags voetballen en dat is in januari geen pretje: het is dan meer dan 35 graden en de zon brand ongenadig op je kop. Ondanks het smeren met zonnebrand factor 50 staat er nu dus een keurig afdrukje van mijn shirt op mijn lijf in rood en wit. Geen weer voor een Groninger! Maar het kan allemaal nog veel extremer: in de Atacamawoestijn is een plek waar het 96 jaar lang niet geregend heeft. In dezelfde regio ligt Bahia Inglesa, waar wij getrouwd zijn. Het strand loopt daar rechtstreeks door in de woestijn. Met recht de droogste regio ter wereld. Dichtbij Bahia Inglesa heb je ook de (nu gesloten) mijn waar 33 mijnwerkers in 2010 op 700 meter onder de grond vast kwamen te zitten na een instorting. Na 69 dagen onder de grond, een absoluut record, zijn zij gered met een operatie die de hele wereld overging. Er zijn meer extremen in Chili. We zijn bijvoorbeeld wereldkampioen aardbevingen: de zwaarste aardbeving ooit was in Chili, in 1960 in Valdivia. Daar stond destijds geen gebouw meer overeind, rivieren verlegden hun loop, de vulkaan Puyehue barstte uit, er volgden tsunami's met golven van 25 meter, die zelfs in Japan (17.000 kilometer verder!) voor doden hebben gezorgd. In 2015 heb ik een aardbeving van 8.3 op de schaal van Richter meegemaakt. Die was zo sterk dat zelfs in Buenos Aires (1.100 kilometer verderop) de gebouwen stonden te schudden. Ons appartement stond toen 3 minuten lang te schudden en dansen. Maar de bouweisen zijn hier zo hoog, dat je gewoon binnen blijft en het afwacht. Heel bijzonder: er is nog geen kopje uit de kast gevallen! Nog een leuke om mee af te sluiten: het grootste zwembad! In San Alfonso del Mar vind je het grootste zwembad ter wereld. Het is 1.013 meter lang, tot 3 meter diep en er gaat 250 miljoen liter schoon zeewater in. Ik ben er al eens een weekendje geweest en het is bijzonder om te zien... maar een paar baantjes trekken, dat is mij toch een tikkie te ver! Op de radio bij De Wereld van BNNVARA mocht ik er meer over vertellen.